25 jaar VTA

VVT was een achtenswaardige vereniging, net zoals andere literaire organisaties. Men vergaderde in de IJzeren Waag, waarin ook het theater van Miel Geysen gevestigd was.

Alice Toen, Johan Kerkhof, Jef Verhaeren, Lode Pools, Roger Van Ransbeek en anderen waren toen de bestuursleden. Daar men aan uitbreiding toe was, stelde Miel Geysen mij voor als kandidaat van het bestuur en Jef Verhaeren stelde Frans Ceusters voor. Wij werden aanvaard. Johan Kerkhof werd voorzitter en ik secretaris. 

Na een jaartje wilden een paar bestuursleden plots dat VVT, VVTS werd, want scenarioschrijvers moesten ook een plaatsje krijgen bij de vereniging. Maar VVTS had bijna niets meer met toneel te maken, men trok het laken naar zich toe en de toneelauteurs stonden in de kou. Vanaf toen was het niet meer prettig. Een beroepsvereniging, zie je!

In een café grenzend aan een zaaltje waar er een repertoire dag gehouden werd, zaten wij met enkele auteurs wat ongelukkig bij een halfvolle pint.

VVTS kon ons gestolen worden. We zouden met ons groepje samen reclame maken van onze werken. Kosten delend werken. Vermits we mekaar al jaren kenden, was dat geen probleem. Maar iedereen hoorde van het initiatief en vroeg ons om mee te mogen doen. 

Uit het enthousiasme van meer dan 70 auteurs is VTA ontstaan. Men vond mij goed genoeg voor secretaris, Lode werd voorzitter, Louis Boonen penningmeester, Hilda Vleugels en Luc Kerkhofs ondervoorzitter. 

Louis Boonen en Lode Ansoms overleden, Hilda Vleugels en Lode Pools namen ontslag. Het huidig bestuur bestaat uit mezelf, Pol Anrys, Gerd Le Duc en Eddy Van Ginckel, Karl Wauters. We kunnen best wat extra-krachten gebruiken.

We komen uit een comfortabele tijd met meer dan 20 jaar, jaarlijks 80.000 fr subsidie van SABAM (2.000 euro). En toen die wegviel zaten we even op ons tandvlees. De overschakeling naar digitale administratie was al een tijdje bezig, ook omdat we niemand meer vonden voor onze uitleendienst met papieren brochures, en alles versnelde zo. De vertrouwde Oranje Brochure die op 1650 ex. gedrukt werd, werd de elektronische StukkenWijzer. Dankzij de dynamiek van ons bestuur gaat het terug goed met VTA en overleven wij zonder subsidies. Al geeft een extra vleugelslag toch meer mogelijkheden. Het is een leven met beperkingen.

Uit de samenwerking met Opendoek komen tal van mogelijkheden bovendrijven. Ook SABAM kwam terug in zicht. VTA is al lang geen eiland meer, maar een mijlpaal!

Vrienden, laten we samen naar de toekomst kijken. Samen bouwen aan een organisatie gedragen door vrijwilligers die er hun schouders onderzetten. Laten wij samen een grote ploeg vrijwilligers vormen die mekaar helpen en steunen. Wij samen zijn toch een begrip. Wij samen, moeten in de toekomst meer dan ooit, een blok vormen. Toneel in Vlaanderen en ver daar buiten? Vlaamse Toneelauteurs, natuurlijk.

Dat we nu 25 jaar vieren is op zichzelf een sterk signaal. Toneel minnend Vlaanderen heeft ons nodig. 

Samen kunnen wij het. Gaan we er dan voor? Ja!

Frans Busschots